"A quiet place" was in one bloody word: awful. like, it doesn't even scare you. terrible casting. pathetic acting. miserable script. childish edit. woeful cinematography. most stupid/ brainless characters on planet earth. disappointingly manque idea .depressingly obvious turns. what the bloody shit is wrong with all the critiques? 96% rotten tomatoes, 3.5/4 roger ebert, 8.2/10 imdb. give me a break.
شاید هم آدم‌ها اونقدرا که من شلوغش کردم کثیف و حسود و پست‌فطرت نیستن. حالا منهای اینکه شاید این منم که کثیف، حسود و پست‌فطرت هستم، این احتمال هم وجود داره که هیچکی اینجوری نیست. همه گاهی کثیفن. بعضی موقعا حسادت میکنن. هرازگاهی هم یه چیزایی از خودشون نشون میدن که آدم فکر میکنه پست‌فطرتن. ولی مشکل این نوع نگاه اینه که تف کف دستت نمیندازه تو حیطه‌ی عمل. یعنی آخر روز به خودت میگی خب که چی آخه؟
انگار که کارگردان هزارتا ایده‌ی خنده دار عالی، و یکی دو ایده‌ی غمناک خوب داشته، و حس کرده یکی ممکن هست همین روزها بسازتشان، پس تصمیم گرفته چه بهتر که خودش کار را تمام کند. حالا هرچقدر هم سرسری. این وسط تماشاچیِ بیچاره باید حسرتِ فیلمی را بخورد که میشد ساخت. انگار که بازی را از لانتیموس باخته، بعد لجش گرفته و همچین چیزی تحویل ملت داده. شاید هم من حالم خوش نبود موقع دیدن فیلم.
