شاید هم آدم‌ها اونقدرا که من شلوغش کردم کثیف و حسود و پست‌فطرت نیستن. حالا منهای اینکه شاید این منم که کثیف، حسود و پست‌فطرت هستم، این احتمال هم وجود داره که هیچکی اینجوری نیست. همه گاهی کثیفن. بعضی موقعا حسادت میکنن. هرازگاهی هم یه چیزایی از خودشون نشون میدن که آدم فکر میکنه پست‌فطرتن. ولی مشکل این نوع نگاه اینه که تف کف دستت نمیندازه تو حیطه‌ی عمل. یعنی آخر روز به خودت میگی خب که چی آخه؟