بعد از کلی وقت یه آلبومی شنیدم که داره حالی‌به‌حالی م میکنه. بسیار خوش‌سناریو و ترتمیزه. بیلدآپ آهنگاش فکرشده هست. غافل‌گیریش به جا و اندازه‌ی کافی. المان‌هایی که تو هر آهنگ اومده، با اینکه همچنان امضاشون رو داره و همچنان مثل قبله، اما خب سلیقشون خوبه، و خب اصلن چه باک. حتا یه جاهایی انگار ایده‌ها مال آلبومای قبلیه و پرداخت‌هاست که فقط متفاوت شده. ولی غم‌انگیزش اینه که اونقدری پیشرفت نکردن. قصه‌ی جدید ندارن انگاری. کار قویه ها. و واسه کسی که تا حالا ازشون چیزی نشنیده و این سبکی حال میکنه بسیار دل‌تواز و از اون مهم‌تر، گوش‌نواز ه. فقط انگار سال 90 باشه و با ماشین آخرین سیستمت ویراژ بدی تو خیابون، و خب همه هم عنکف شن. بعد سال 97 هم دوباره با همون ماشین بیای و انتظار داشته باشی همونجوری عنکف شن ملت. حالا هرچی هم دستمال بکشی و روغن جلا بزنی به اصطلاح.
حالا تو خوشت نمیاد اصلن که از این چیزا. لکن شما کاور رو بیبین آخه.
